Bath ligt in het Engelse graafschap Somerset aan de rivier Avon en is na Londen de drukst bezochte toeristenplaats van Engeland.

Sinds 1987 staat het op de werelderfgoedlijst van de Unesco.

 

Het Romeinse kuuroord in Bath ( Aquae Sulis ) werd kort na de Romeinse invasie van Groot-Brittannie in 43AD gebouwd, hoewel volgens sommigen beweerd wordt dat Bath al voor die tijd bestond.

Het kuuroord werd genoemd naar de Keltische godin van de lente, Sulis, die overeenkomt met de Romeinse godin Minerva. Ten noorden van de bron werd er een met een zuilengalerij omsloten ruimte voor de tempel  van Sulis Minerva opgetrokken. Ten zuiden ervan werden er een reeks reinigende en helende  baden gebouwd. De Sacred Spring ( heilige bron ) had een tweevoudig doel. Ze werd gebruikt om Sulis Minerva met offerandes te eren en ook als reservoir om de baden van warm water te voorzien. Gezien het een heilige plaats was, zwom niemand erin.

 

Na het vertrek van de Romeinen werd de heidense tempel vernietigd. De baden zakten in en werden begraven. Het King's Bath werd gebouwd in de 12de eeuw, vlak tegenover de Sacred Spring en werd gebruikt om helende baden in te nemen en om in te zwemmen. In de 18de eeuw werd het drinken van bronwater populair en werd naast het King's Bath de Pump Room gebouwd. De eerste herontdekking van een gedeelte van de Romeinse baden vond plaats in de vroege 18de eeuw maar men begreep de grootte en schaal van de Romeinse site niet. Pas in de jaren 1880 werd een groter deel van de Romeinse baden opgegraven en werd de ware grootte van de site duidelijk.

 

De Sacred Spring komt uit in een Romeins reservoir dat werd gebouwd om het water op te vangen. De Romeinen overdekten de bron met een gewelf. Nadat ze vertrokken, stortte het dak in op de bron. Rond 1100 werd het King's Bath over de Romeinse overblijfselen gebouwd. Het werd verschillende keren gewijzigd. Wat men tegenwoordig ziet stamt vooral uit de 18de en de 19de eeuw. De oranje ijzervlekken geven het voormalig waterpeil aan. Tegenwoordig wordt het water op het peil van de Romeinen gehouden.

 

Het Greath Bath wordt gevuld met warm water van de bron. Het is omringd door trappen, tot op de vlakke bodem die 1.60m diep is en nog altijd bedekt wordt met Romeins lood. De Romeinen bouwden een enorm stenen tongewelf erover waarvan delen naast het bad te zien zijn. Aan beide kanten zijn er nissen ingebouwd waar de baders konden zitten en praten, weg van de waterrand. Halverwege de noordkant staat een fontein. 

 

De East Baths bestonden oorspronkelijk uit twee kleinere baden die warm water kregen vanuit het Great Bath. Ze werden meermaals vergroot en herontwikkeld over een periode van 350 jaar. De hypocaustum ( onder vloerverwarming ) zuilen ondersteunden verharde vloeren gedecoreerd met mozaieken waarvan er maar een het overleefd heeft. In het kleine halfronde bad zaten de bezoekers op de stenen bank tot aan hun nek in het water dat via een loden leiding vanuit de bron werd aangebracht.

 

De West Baths bevatten het koude circular Bath ( ronde bad ) dat oorspronkelijk een toegangshal naar de baden was. Later werd het ronde bad gebouwd als koud plonsbad voor baders die de aanpalende verwarmde kamers verlieten. Net als de East Baths waren dit stoom-of Turkse baden. Het laatste bad in deze reeks is ook een koud plonsbad.

 

http://www.romanbaths.co.uk/Tours/Panomorphic_Room_Hire_Tour/Great%20Bath.html

 

 

 

Pulteney Bridge is vernoemd naar Frances Pulteney en ontworpen door Robert Adam en voltooid in 1773.

Het is een van de weinige bruggen in de wereld waar aan beide zijden op de brug winkels zijn gebouwd. De brug werd gebouwd om het centrum van Bath te verbinden met het landgoed Bathwick ( een eenvoudig dorp  en geerfd door Frances in 1767 ) aan de andere oever van de rivier de Avon. Frances man William Pulteney zag mogelijkheden door deze verbinding van Bathwick met de historische stad Bath om hun landgoed te ontwikkelen en maakte plannen om van Bathwick een voorstad van Bath te maken. Hiervoor was het nodig om een betere oeververbinding te hebben dan de veerpont.

 Het is nu een van de bekendste gebouwen in de stad en beroemd om zijn Georgische architectuur.

Naast de brug liggen de aanlegsteigers voor boten waarmee men een tocht kan maken  over de Avon.

Info:  http://www.bathboating.com/

 Het centrum , dat gevestigd is op Gay Street nr. 40 - Queen Square, heeft  een permanente tentoonstelling. Het vertelt het verhaal van Jane's ervaring in Bath, het effect dat Bath had op haar leven en op haar schrijven. Jane Austen Centre organiseert wandeltochten en een jaarlijks Austen festival.

Info:  http://visitbath.co.uk/janeausten/

Info:  http://www.janeausten.co.uk/

 

       

De Abdij van Bath is een Anglicaanse parochiekerk en een voormalige Benedictijner klooster gelegen in Somerset.

Het interieur is beroemd om zijn fijne ventilator gewelf, ontworpen door Robert en William Vertue. De huidige gewelf is een reconstructie ( 1860 ) van George Gilbert Scott gebaseerd op het oorspronkelijke ontwerp.

De voormalige kathedraal bevat 52 vensters die 80% van de muren bezetten, met inbegrip van de grote oost-ramen. De kerk heeft twee orgels en beltonen van tien klokken. Op de voorgevel zijn stenen engelen te zien die de jacobsladder naar de hemel beklimmen.

http://www.bathabbey.org/Diptychimages/Web%20Page%20-%20Mini%20Tour/20100622BAP24%20Choir.html

Bradford-on-Avon is een stad dat ligt in het westen van Wiltshire, op 8 mijl van de historische stad Bath. De geschiedenis gaat terug tot de Romeinse oorsprong en heeft veel mooie voorbeelden van architectuur uit de Saksische, Middeleeuwse, Tudor, Georgische en Industriële Revolutie periodes. De oude brug over de Avon heeft nog steeds twee van de oorspronkelijke 13de-eeuwse bogen en een 17de-eeuwse ' lock-up '. 

De Kennet en Avon Canal loopt van Reading naar Bristol en één van de diepste sluizen in het kanaal is in Bradford-on-Avon. Voor bootverhuur zie:

http://www.bradfordonavon.co.uk/WhatToDo/boating.html 

Bradford-on-Avon was het centrum voor textiel, voornamelijk wol. Veel van de voormalige wolmolens staan nog langs de rivier. De meeste huizen op de heuvel zijn voormalige spinners en wevers huisjes. De wolhandel werd later verplaatst naar grote industriële gebieden en de molens werden overgenomen door de nieuwe rubberindustrie en de rubberfabriek werd de belangrijkste werkgever in de stad. Later, na het verdwijnen van de industrie werden de molens omgebouwd tot woningen.

 

De Saksische kerk van St. Laurence dateert uit het begin van de 11de-eeuw en is een van de meest complete voorbeelden van een kapel uit die periode.

 

De Tiendenschuur werd gebouwd in het midden van de 14de-eeuw als onderdeel van de middeleeuwse boerderij welke behoort tot Shaftesbury Abbey. Het gebouw is 51 meter lang met een enorme houten dak en is diverse keren gebruikt als locatie voor verschillende TV drama's.

Info:  www.bradfordonavon.co.uk

De Caen Hill Locks zijn sluizen in de Kennet & Avon Canal bij Devizes in Wiltshire. Er zijn 29 sluizen en hebben een hoogteverschil van 72 meter in 3.2 kilometer.

Varen door de sluizen duurt 5-6 uur en sluis nr. 41 is het smalst.

Ook is er een wandelroute van 6.8 kilometer.

Info; http://www.theaa.com/walks/devizes-and-caen-hill-locks-421212

Info; http://www.devizesheritage.org.uk/history_k_and_a.html

Zie ook youtube filmpje onder categorie Youtube, Engeland.